[ใหม่] ตระกรุดพระเจ้า ๕พระองค์ - ตระกรุด ๕เสือ

ตระกุดพระเจ้า ๕ พระองค์  หรือตระกุด ๕เสือ ของท่านอาจารย์มหาวัฒน์   ซึ่งท่านเป็นศิษย์สายสำเร็จลุน แห่งเมืองจำปาศักดิ์   และท่านเป็นศิษย์ของพระเกจิเถราคณาจารย์ที่มีชื่อเสียงมากมายในแถบถิ่นอิสาน  เช่น   หลวงพ่อลี  จ. กาฬสินธุ์   หลวงพ่อบุญศรี  จ.สารคาม   หลวงพ่อพระญาณนายก  จ.สารคาม  หลวงพ่อญาทานบุญชู  จ.สกลนคร    หลวงพ่อภาณี    และอีกมากมาย    ท่านอาจารย์มหาวัฒน์ได้เล่ารเรียนวิชาอาคม มาตั้งแต่เด็ก  จากบิดาของท่าน  นายจำรัส   และจากปู่ของท่านเสือมั่น   จากการที่เป็นวงค์ตระกูลแห่งผู้เรียนวิชาอาคม  ท่านเป็นหลานคนเดียวที่ได้รับถ่ายทอดวิชาจากบิดา  และปู่ของท่าน  สามารถไรผีได้ตั้งแต่ยังเด็ก เมื่อบิดามารดาเห้นว่าท่านมีใจฝักใฝ่ทางนี้จึงนำตัวท่านมหาวัฒน์ไปฝากตัวให้กับ  ท่านพ่อญาทานบุญชู แห่งอำเภอบ้านม่วง  จ. สกลนคร  โดยให้เป้นเด็กวัดคอยรับใช้ท่าน  และท่านพ่อญาทานก็ได้สั่งสอนอบรมทั้งทางธรรมและวิทยาคม  จนเมื่ออายุครบบวชเณร  จึงได้ทำการบรรพชาเป็นสามเณร(ท่านมีชื่อเสียงเริ่มแต่เป็นสามเณรน้อยเลยที่เดียว) และออกไปศึกษาเล่าเรียนยังที่ต่างจนได้เป็นมหาระดับสูง   และท่านก็ไปรำเรียนวิชาพุทธาคมยังสำนักต่าง  เช่นพ่อท่านลี    พ่อท่านญาณ หรือหลวงพ่อญาณ    และยังได้ตำรับตำราอาคมของครูบาอาจารย์ต่าง  ที่พ่อท่านญาณ และพ่อทานญาทานบุญชูให้ไว้  เช่น  ตำราของเกจิบันลือโลก  สำเร็จลุน  แห่งเมืองจำปาศักดิ์  หลวงพ่อวัดโพธิ์ร้อยต้น   หลวงปู่บุญศรี  ยโสธโร (ผีขีเดียด) หลวงปูสอน  หลวงปูศรีทา  หลวงพ่อจันทร์ปากเข็ด  หลวงพ่อจันทร์หอม   และครูบาอาจารย์อีกมากมาย   แล้วท่านได้สร้างวัตถุมงคลขึ้นมามากมายหลายอย่างเช่น  ตระกุดพระเจ้า ๕พระองค์  หรือตระกุด  ๕เสือ  (สาเหตุที่ได้ชือว่า  ๕เสือ  เพราะมีผู้บูชาไปแล้ว  มีปาฏิหารย์  มีเสือวิ่งรอบบ้าน  ๕  ตัว  เพื่อกำจัดคุณไสย จนเป็นที่โดงดัง   )ผ้ายันต์ทิพยวิมานมหาปราสาท  ๓  รุ่น  หายากมาก     ตลับสียวดน้ำมันพรายนางพยามหาเสน่ห์  สีนวดของท่านก็ไม่ธรรมดาเพราะท่านหุงมาจากสีนวดน้ำมันพรายหุงหลายที่หลายเวลา   แลที่สำคัญมีหุงที่ป่าช้าด้วย  และวัตถุมงคลอีกมากมายเลยที่เดียว.............

          ท่านมหาวัฒน์เป้นพระภิกษุที่มีความสามารถในการเขียนอักขระยันต์เป็นอย่างมาก  อักขระยันต์ที่ท่านเขียนนั้นมีอยู่มากมาย  ตระกุดพระเจ้า  ๕  พระองค์  หรือตระกุด  ๕  เสือ รุ่นนี้ท่านจารอักขระเองทุกแผ่น   ทุกดอก...ท่านปลุกเสกตลอดพรรษาและตลอดปี  ...ท่านทำพิธีเอาตระกุดแช่น้ำว่านมงคลปลุกเสกอยู่เป็นแรมปี    ฉะนั้นตระกุดรุ่นนี้จึงถือได้ว่าเป็นยอดแห่งวัตถุมงคลเครื่องรางของขลัง   ทีสมบูรณ์ที่สุด  อิทธิคุณ  ทั้งทางพุทธคุณเป็นยอด    แคล้วคลาดปลอดภัย     กำจัดภูตผี    กำจัดคุณไสย    เมตตามหานิยม  

   เมื่อคนโดนคุณผีคุณคน  (หรือที่เรียกว่าโดนคุณไสย)  ขอให้เอาตระกุรดของท่านอาจารย์มหาวัฒน์แควนคอ  หรือเอาตระกุดลงจุ่มน้ำ  แล้วนำน้ำไปรดและตื่มกินดูเถิด    มีอิทธิคุณยิ่งนัก    ลองกันมานักต่อนักแล้ว.......   

ตระกุดพระเจ้า๕  พระองคค์  ให้เช่าบูชา  ๒,๕๐๐บาท

ผ้ายันต์รุ่นแรกของท่านอาจารย์มหาวัฒน์ราคาสูงครับไม่มีให้เช่า(เพราะท่านทำบูชาครูเท่านั้น)

 ผ้ายันต์ทิพยวิมานมหาปราสาท(ยันต์นั่งเมือง) รุ่น ๒  ให้บูชา  ๕๐๐บาท

ผ้ายันต์ ทิพยวิมานมหาปราสาท(ยันต์นั่งเมือง)  รุ่น  ๓  ให้บูชา  ๓๐๐บาท

นวดสีผึ้งน้ำมันพรายนางพญามหาเสน่ห์    ให้บูชา  ๑๕๐๐ บาท

ทำการบูชาได้ที่   วัดสว่างหัวนาคำ    (ถนนสาย  ขอนแก่น-กาฬสินธุ์)  บ้านหัวนาคำ   ตำบลหัวนาคำ   อำเภอยางตลาด   จังหวัดกาฬสินธุ์  

 ติดต่อทางเมล์       

dada201128@hotmail.com

--------------------------------------------------------

กำเนิดความเป็นมา  เครื่องรางของขลัง

        หากจะพูดถึงเรื่องเครื่องรางของขลัง เป็นเรื่องที่ลึกลับและกว้างขวาง  ซึ่งในตำราพิชัยสงคราม กล่าวว่าเครื่องรางของขลังที่นักรบสมัยโบราณจะมีติดตัวเป็นมงคล ซื่งมีด้วยกันหลายชนิดและมีความเชื่อต่อเครื่องรางของขลังนั้นๆและพระคณาจารย์เหล่านั้นอย่างมั่นคงจะเห็นได้จากการสืบทอดสรรพตำรา ตกทอดกันมาเนิ่นนานทีเดียวซึ่งแบ่งออกไปตามประเภทย่อๆดังนี้

        1. ความเป็นมาจากตามธรรมชาติ ได้แก่ สิ่งที่เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติไม่มีการสรรค์สร้าง ซึ่งถือว่ามีดีในตัวและมีเทวดารักษา สิ่งนั้น ได้แก่ เหล็กไหลคดต่างๆ เขากวางคุด เขี้ยวหมูตัน เขี้ยวเสือ กลวง เถาวัลย์ ฯลฯ
        2. ส่วนของดีที่สร้างขึ้นมานั้น ได้แก่ สิ่งของที่มนุษย์สร้างขึ้นมา เช่น แร่ธาตุต่างๆ ที่หล่อหลอมตามสูตร การเล่นแร่แปรธาตุ อันได้แก่ เมฆสิทธิ์ เมฆพัดเหล็กละลายตัว สัมฤทธิ์ นวโลหะ สัตตะโลหะ ปัญจโลหะ เป็นต้น ทั้งนี้คลุมไปถึงเครื่องรางลักษณะต่างๆ ที่ได้รับการสร้างขึ้นมาเพื่อคุ้นกันภัยอันตราย

การแบ่งตามการใช้ดังต่อไปนี้

        1. เครื่องคาด อันได้แก่เครื่องรางที่ใช้คาดศีรษะ คาดเอว คาดแขน ฯลฯ
        2. เครื่องสวม อันได้แก่เครื่องรางที่ใช้สวมคอ สวมศีรษะ สวมแขน สวมนิ้ว ฯลฯ
        3. เครื่องฝัง อันได้แก่เครื่องรางที่ใช้ฝังลงไปในเนื้อหนังของคน เช่น เข็มทอง ตะกรุดทอง ตะกรุดสาลิกา (ใส่ลูกตา)และการฝังเหล็กไหล หรือ ฝังโลหะมงคล ต่างๆลงไปในเนื้อจะรวมอยู่ในพวกนี้ทั้งสิ้น
        4. เครื่องอม อันได้แก่เครื่องรางที่ใช้อมในปาก อาทิเช่น ลูกอม ตะกรุดลูกอม (สำหรับในข้อนี้ไม่รวมถึง การอมเครื่องราง ชนิด ต่างๆที่มีขนาดเล็กไว้ในปากเพราะไม่เข้าชุด) 

การแบ่งตามวัสดุดังนี้

        1. โลหะ
        2. ผง
        3. ดิน
        4. วัสดุอย่างอื่น อาทิ กระดาษสา ชันโรง ดินขุยปู
        5. เขี้ยวสัตว์ เขาสัตว์ งาสัตว์ เล็บสัตว์ หนังสัตว์
        6. ผมผีพรายผ้าตราสัง ผ้าห่อศพ ผ้าผูกคอตาย
        7. ผ้าทอทั่วๆไป

การแบ่งตามรูปแบบลักษณะดังนี้

        1. ผู้ชาย อันได้แก่ รักยม กุมารทอง ฤาษี พ่อเฒ่า ชูชกหุ่นพยนต์ พระสีสแลงแงง และสิ่งที่เป็นรูปของเพศชายต่างๆ
        2. ผู้หญิงอันได้แก่ แม่นางกวัก แม่พระโพสพ แม่ศรีเรือน แม่ซื้อ แม่หม่อมกวัก เทพนางจันทร์พระแม่ธรณี  และสิ่งที่เป็นรูปของผู้หญิงต่างๆ
        3. สัตว์ ในที่นี้หมายถึง พระโพธิสัตว์ อาทิ เสือ ช้าง วัว เต่า จระเข้ งู ดังนี้เป็นต้น

การแบ่งตามระดับชั้น ดังนี้

        1. เครื่องรางชั้นสูงอันได้แก่เครื่องรางที่ใช้บนส่วนสูงของร่างกาย ซึ่งนับตั้งแต่ศีรษะลงมาถึงบั้นเอว สำเร็จด้วยพระพุทธคุณ พระธรรมคุณ พระสังฆคุณ
        2. เครื่องรางชั้นต่ำอันได้แก่เครื่องรางที่เป็นของต่ำ อาทิ ปลัดขิก อีเป๋อ  (แม่เป๋อ) ไอ้งั่ง  (พ่องั่ง)ไม่ได้สำเร็จด้วยของสูง
        3. เครื่องรางที่ใช้แขวนอันได้แก่ ธงรูปนก รูปตั๊กแตน รูปปลา หรือ กระบอกใส่ยันต์และอื่นๆ

        เมื่อได้แบ่งแยกกันออกไป เป็นหมวดหมู่ย่อยๆ ออกไปให้เห็นกันง่ายๆแล้วทีนี้ก็จะจะมาพูดถึงว่าเขาสร้างเครื่องรางกันทำไมเรื่องนี้อธิบายได้พอสังเขปก็แล้วกันเรื่องก็มีอยู่ว่าเดิมทีนั้นโลกไม่มีศาสนาบังเกิดขึ้นมนุษย์ก็รู้จักกับปรากฏการณ์ของธรรมชาติเท่านั้นอาทิเช่น ดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์ ดวงดาว ฟ้าแลบ ฟ้าร้อง ฟ้าผ่า และ ดาวตก  หรือแม้กระทั่ง ไฟ ดังนั้น เมื่อเห็น พระอาทิตย์ มีแสงสว่างก็เคารพแล้วเขียนภาพดวงอาทิตย์ไว้ในผนังถ้ำ เพื่อให้เกิด ความอบอุ่นใจในตอนกลางคืนเมื่อเขียนใส่ผนังถ้ำแล้วก็มาสลักลงบนหิน เพื่อติดตัวไปมาได้ ก็กลายเป็น เครื่องรางไปโดยบังเอิญ และเมื่อรู้จักไฟก็คิดว่าไฟเป็นเทพเจ้า ก็บูชาไฟ ทำรูปดวงไฟแล้วก็เปลี่ยนมาเป็นสิ่งประหลาด อาทิ นกที่มีรูปร่างประหลาด เป็นต้นต่อมาก็สร้างรูปเคารพของเทพต่างๆ และค่อยๆ เปลี่ยนรูปมาเรื่อยๆ ดังจะเห็นได้จากประเทศ อียิปต์ กรีก โรมัน เพราะเป็นประเทศที่มี เครื่องราง มากมายดังนั้นเมื่อก่อนพุทธกาลราว 2,000 ปีเศษ ศาสนาพราหมณ์ถือเอาพระผู้เป็นเจ้าเป็นสรณะก็บังเกิดขึ้น พระผู้เป็นเจ้านั้นก็คือ พระศิวะพระนารายณ์ พระพรหม และ เมื่อต้องการความสำเร็จผลใน สิ่งใด ก็มีการสวด อ้อนวอนอันเชิญ ขออำนาจของ เทพเจ้าทั้งสามให้มาบันดาลผลสำเร็จที่ต้องการนั้นๆ

         การกระทำดังกล่าวนี้จำต้อง มีที่หมายทางใจ เพื่อความสำรวมฉะนั้นภาพจำหลักของ เทพเจ้าทั้ง 3 ก็มีขึ้น จะเห็นได้จากรูปหะริหะระ ( HariHara ) แห่งประสาทอันเดต (Prasat Andet) ที่พิพิธภัณฑ์ เมืองพนมเปญ อันเป็นภาพจำหลักของพระนารายณ์ ใน ศาสนาพราหมณ์ กับ เทวรูปมหาพรหม แห่งพิพิธภัณฑ์กีเมต์ที่ประเทศฝรั่งเศส นับเป็นประติมากรรมที่สร้างขึ้นด้วยความมุ่งหมายเอาเป็นที่พึ่งยึดเหนี่ยวทางใจในศาสนาพราหมณ์ซึ่งเป็นศาสนาเก่าแก่ในประเทศอินเดีย  กาลต่อมาพระพุทธศาสนาก็บังเกิดขึ้นในโลก โดยพระบรมศาสดา (เจ้าชายสิทธัตถะ) เป็นผู้ทรงค้นพบอมตะธรรมวิเศษอันมีผู้เลื่อมใส่สักการะแล้วยึดเป็นสรณะ ดังนั้น พระพุทธองค์ ทรงมีพระสาวกตามเสด็จ ประพฤติปฏิบัติมากมาย  จนเป็นพระอสีติมหาสาวกขึ้น ซึ่งท่านมหาสาวกเหล่านี้ล้วนเป็นผู้ทรงไว้ ความเป็นเอตทัลคะ ในด้านต่างๆกัน มี พระสารีบุตรทรงความเป็นยอดเยี่ยมทางปัญญา ส่วน พระโมคคัลลานะทรงความเป็นยอดเยี่ยมทางอิทธิฤทธิ์ในพระพุทธศาสนานั้น ผู้ที่สำเร็จญาณสมาบัติได้ ต้องเป็นผู้ที่มีจิตใจบริสุทธิ์ย่อมแสดงอิทธิฤทธิ์ ได้หลายอย่าง เป็นอเนกประการ อิทธิฤทธิ์ เหล่านี้ เรียกว่า“อิทธิปาฏิหาริย์”เป็นการกระทำที่สามัญชนไม่สามารถจะกระทำได้ดังมีหลักฐานปรากฏอยู่ใน“พระไตรปิฎก”มากมาย และพระคณาจารย์เจ้า  ผู้สำเร็จญาณสมาบัติ ท่านย่อมทรงไว้ซึ่งฤทธิ์

         โดย ที่พระพุทธองค์ ผู้เป็นเจ้าของ“พุทธศาสนา”นั้นพระองค์ทรงไว้ด้วย พระคุณ 3 ประการ คือ 1. พระเมตตาคุณ 2. พระปัญญาคุณ 3.พระบริสุทธิคุณ
ดังนั้น พระเถรานุเถระผู้ทรงไว้ด้วย ญาณสมาบัติก็มักจะใช้ฤทธิ์ของท่านช่วยมนุษย์และสัตว์โลก ซึ่งถือเอาหลัก พระเมตตาคุณเป็นการรอยพระยุคบาทแห่ง สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า หรือ พระบรมศาสนานั่นเอง
ทีนี้ก็มาถึงเรื่องที่ถกเถียงกันมานานแสนนานทีเดียว แต่ลงรอยกันไม่ได้นั่นก็คือคำว่า“เครื่องราง”กับ“เครื่องลาง”ซึ่งในพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน เขียนว่า“เครื่องราง”อันหมายถึงเครื่องป้องกันภัยที่สำเร็จด้วยรางหรือร่อง แต่สำหรับ นักนิยมสะสมเครื่องราง ระดับสากลนิยมจะเรียกว่า“เครื่องลาง”
อันหมายถึงเครื่องที่ใช้เกี่ยวกับโชคลาง เพราะดั่งเดิมนั้น มนุษย์ ทำของเช่นนี้ ขึ้นมาเพื่อป้องกัน เหตุร้ายที่เรียกว่า“ลาง”ซึ่งเป็นลางดีและไม่ดีแต่ก็เอาละเมื่อเขียนว่า“เครื่องราง”ก็เอาตามพจนานุกรมนั่นแหละ